Aldinac, Crkva svetog vaznesenja Gospodnjeg
Crkva svetog Vaznesenja u Aldincu završena je 1938. godine. Crkva se nalazi se na toponimu Krs, pored puta za Knjaževac. Nije daleko od puta, a do crkve se dolazi stazom uzbrdo.
Natpis u crkvi predstavlja još jedno svedočanstvo o svim mogućim ratovima, koji nikada nisu zaobišli ni najmanja sela u Istočnoj Srbiji:
"Ovaj hram Svetog Vaznesenja gospodnjeg podignut je 1938. godine sredstvima i trudom žitelja sela Aldinac i Repušnica za vreme Nj.V. Jugoslavije Petra II i Nj. Preosveštenstva Episkopa Timočkog Dr. Emilijana u spomen borcima V pešadijskog kadrovskog puga, 11 i 12 p. puka II poziva Šumadijske Divizije palim 1915. godine u odbrani slobode, vere, Kralja i Otadžbine na Jablan Glogovica, Orlovoj čuki i Rasovatom Kamenu, a čije su kosti sahranjene u ovom hramu". (Izvor: Miodrag Velojić, Olica Radovanović: Zaglavak, Zaječar 2007)
U porti crkve sačuvan je stogodišnji zavetni krst, podignut 1912. godine.
Natpis na krstu delimično je sačuvan:
"Ovaj zavet Đurđev dan i Spasovdan podigli su Nikola i Steva
... Zavet obnovi selo Aldinac zauzimanjem predsednika sela ...".
Nisam siguran da li se crkva i koristi. Po nekim pričama, koje sam ranije čuo, crkvena vlast se odrekla ove crkve, a razlog je bio kršenje određenih crkvenih kanona. Probao sam to da proverim na licu mesta. Ništa čudno nisam primetio, osim besmislenog grafita, ispisanog iznad crkvenih vrata: „Čombe“. Šta je taj Čombe tu radio i zašto se baš tu potpisao, verovatno ni sam ne zna. Ipak, mislim da je reč o kršenju nekog drugog kanona, koji je Crkvu baš mnogo naljutio.
Inače, Aldinac je slikovito, pogranično selo na srpsko-bugarskoj granici. Nakon povlačenja graničara, broj stanovnika sve je manji i sasvim je izvesno da će selo ostati bez stanovnika. Put do Aldinca je prohodan, a boravak u Aldincu svakako uvek prija (priča o Aldincu). Geografske koordinate crkve su: N 43.530433, E 22.444611. Crkva organizaciono pripada Timočkoj eparhiji.